دستور dig، معمولاً توسط مدیران سیستم یا شبکه در لینوکس استفاده می‌شود. کلمه dig، که مخفف عبارت ‘Domain Information Groper’ است، هدف ارسال کوئری به DNS یک سرور معین را دارد. به کمک این دستور، شما می‌توانید جواب کوئری‌های خود را از سرورهای دامنه دریافت نمایید.
در این آموزش نحوه عملکرد این دستور و خروجی آن شرح داده می‌شود.
همانطور که می‌دانید محتوای فایل‌های گزارش دائماً در حال افزایش است و این منجر به بزرگ شدن فایل گزارش می‌شود. در این آموزش، روش‌های مختلف خالی کردن یک فایل (حذف محتوای آن بدون حذف خود فایل) در لینوکس آموزش داده می‌شود.
بدیهی‌ترین روشی که به ذهن می‌خورد، این است که آن فایل بزرگ را پاک کرده و سپس یک فایل جدید ایجاد نماییم. اما این ایده خوبی نیست؛ چرا که، فایل جدید از نظر برچسب زمان (atime ,mtime, …) و مجوزها با فایل قبل متفاوت خواهد بود.
در این مقاله، مشاهده خواهید کرد که به‌راحتی می‌توان به‌جای ایجاد یک فایل خالی جدید، محتوای آن را حذف کرد.
ابزار grep که یکی از اساسی ترین ابزارهای یونیکس است، به خانواده ابزارهای egrep و fgrep تعلق دارد. این ابزارها، به منظور انجام عملیات جستجو در فایل‌ها و متن‌ها طراحی شده اند. بدین صورت که کاربر با تعیین معیارهای خاص جستجو از طریق دستور grep می‌تواند، فایل‌ها و محتوای آن‌ها را برای دستیابی به اطلاعات مفید جستجو نماید.
در واقع کلمه GREP مخفف عبارت Global Regular Expression Print است. اما در جواب اینکه این دستور "grep" از کجا منشا گرفته است، باید گفت grep اساساً از یک دستور خاص برای ویرایشگر متن بسیار ساده و کاربردی یونیکس به نام ed مشتق شده است. دستور ed به صورت زیر عمل می‌نماید:
g/re/p
قبل از شرح نحوه اجرای فایل‌های bin. و run. در اوبونتو، اجازه دهید ابتدا آن‌ها را معرفی نماییم
Bin File: یک فایل باینری یا BIN در اوبونتو، به بسته‌های نصبی اطلاق می‌شود که اکثراً برای نصب نرم افزار روی سیستم شما بصورت خود-استخراج قابل اجرا هستند. شما می‌توانید اکثر بسته‌های نرم افزاری را از طریق مدیر نرم افزار اوبونتو، از بسته‌های deb. و بسته‌های tar.xz. نصب کنید. با این وجود، ممکن است نرم افزاری وجود داشته باشد که در قالب این فرمت‌ها نباشد. چراکه، این‌ها اغلب شامل نرم افزارهای جدیدتر و نسخه‌های جدیدتر نرم افزارها (اغلب نسخه ی بتا) هستند. بسته‌های bin به راحتی با استفاده از خط فرمان اوبونتو اجرا می‌شوند.
Run File: این نوع فایل‌ها نیز فایل‌های اجرایی هستند که معمولاً برای نصب برنامه‌های لینوکی استفاده می‌شوند. فایل‌های ran حاوی داده‌های برنامه و دستورالعمل‌های مربوط به ساخت فایل نصب آن برنامه می‌باشد؛ که اغلب برای توزیع درایورهای دستگاه و برنامه‌های کاربردی نرم افزار استفاده می‌شود. بسته‌های run با استفاده از خط فرمان اوبونتو به راحتی اجرا می‌شوند.
در این مقاله، نحوه اجرای فایل‌ها با پسوندهای run. و bin. را در اوبونتو شرح می‌دهیم.
چنانچه سیستم عامل لینوکس شما ابونتو باشد، قطعاً تابه‌حال متوجه شده‌اید که هیچ گزینه‌ای در منوی کلیک راست Nautilus (فایل منیجر اوبونتو)، برای ایجاد یک فایل متنی خالی وجود ندارد. اگرچه می‌توان برای ایجاد فایل متنی از خط فرمان نیز استفاده کرد؛ تا به سرعت یک فایل جدید ایجاد شود و یا اینکه حتی از ویرایشگر متن، برای ایجاد یک فایل جدید استفاده نمود؛ ولیکن، برای افرادی که طرفدار استفاده از حالت گرافیکی سیستم عامل هستند، این چیزی نیست که آن‌ها می‌خواهند. چراکه چنین افرادی، از روی عادت همواره برای ایجاد فایل جدید، به طور ناخودآگاه کلیک راست را اجرا کرده و انتظار دارند؛ تنها با استفاده از یک یا دوبار کلیک کردن، بتوانند یک فایل متنی جدید ایجاد نمایند.
Cron که اختصار کلمات Command Run On است، یکی از امکانات نرم افزاری کنترل پنل‌ها می‌باشد. Cron Job در سیستم‌های لینوکسی، ابزاری است که وظیفه‌ی اجرای یک عملیات خاص (یک دستور، یک برنامه‌ی خاصی و یا یک اسکریپت)، را در یک زمان‌بندی مشخص به صورت کاملا اتوماتیک بر عهده دارد؛ مثلا پاک کردن پوشه /tmp هر یک روز یکبار
بنابراین، با استفاده از آن می‌توان بصورت اتوماتیک، کارهای روتین و تکراری را به سادگی و بدون دخالت کاربر اجرا نمود.
اما، اکنون این سوال بوجود می‌آید که cron jobها را چگونه می‌توان در سیستم عامل لینوکس/یونیکس اضافه نمود؟
اگر از یک سیستم Ubuntu، بصورت مشترک با دیگر افراد استفاده می‌کنید، احتمالاً حریم خصوصی برخی از فایل‌ها و پوشه‌های داخل این سیستم، برای شما حائز اهمیت است. یکی از راه‌های خصوصی‌سازی فایل‌ها/پوشه‌ها، مخفی کردن آن‌هاست. محتوای پنهان شده، به طور پیش فرض در File Manager یا Terminal (خط فرمان) شما ذکر نمی‌شود. در این‌جا، ترفند به کار گرفته شده برای پنهان کردن فایل‌های شما، اضافه کردن یک نقطه (.) در ابتدای نام فایل است. همه فایل‌ها با پیشوند نقطه، توسط سیستم‌عامل لینوکس پنهان در نظر گرفته شده و در نمای استاندارد ذکر نخواهند شد. در این مقاله، توضیح خواهیم داد که چگونه می‌توانید، یک فایل مخفی را از طریق خط فرمان و یا رابط کاربری ابونتو مخفی کنید.
دستورات ذکر شده در این مقاله روی یک سیستم Ubuntu 18.04 LTS اجرا شده است؛ اما روی هر سیستم‌عامل گنو/لینوکس دیگری نیز قابل اجرا است.
این آموزش، بر روی کامنت کردن خطوط فایل‌های پیکربندی در لینوکس متمرکز شده است. اگرچه مثال‌های این آموزش مربوط به سیستم عامل Debian 10 است؛ ولیکن، برروی هر توزیع دیگر لینوکس نیز قابل اجرا است.
همانطور که می‌دانید، کامنت کردن خطوط منجر به غیرفعال شدن آن‌ها می‌شود. بنابراین، می‌توان از این ویژگی به منظور اضافه کردن خطوطی برای توصیف تغییرات اعمال شده برروی فایل و درک آن‌ها در مطالعات آینده استفاده نمود.
هر زمان که می‌خواهید یک خط را کامنت کنید، رایج ترین راه استفاده از کاراکتر # قبل از خطوط مورد نظر است. در این صورت، هر آنچه که بعد از # بیاید تا انتهای آن خط اجرا نخواهد شد.
دستور ls، یکی از دستورات اساسی است که هر کاربر لینوکس باید بداند. برای لیست کردن اطلاعات مربوط به فایل‌ها و دایرکتوری‌های سیستم، از این دستور استفاده می‌شود. ابزار ls، بخشی از بسته ابزارهای هسته GNU است؛ که در تمام توزیع‌های لینوکس نصب شده است.
در این آموزش، نحوه استفاده از دستور ls را از طریق مثال‌های عملی و توضیحات مفصل در مورد رایج ترین گزینه‌های ls به شما نشان خواهیم داد.
در لینوکس، به منظور ایجاد دایرکتوری و زیردایرکتوری‌ها می‌توان از دستور 'mkdir' استفاده کرد. دستور Mkdir مخفف Make directory (ایجاد دایرکتوری) می‌باشد.
در این مقاله، ما نحوه‌ی کار با 5 دستور کاربردی mkdir برای ایجاد دایرکتوری در سیستم لینوکس را آموزش خواهیم داد.